پُل میشِل فوکو (به فرانسوی:Paul Michel Foucault ) (زادهٔ ۱۹۲۶ - درگذشتهٔ ۱۹۸۳) فیلسوف) و است.فرانسویمعاصرمتفکرتاریخدان۲۴ ژوئن۱۵ اکتبر
وی، فرزند «آن مالاپار» و جراح متمول «پل فوکو»، در ۱۹۲۶ در ناحیه سنت موار پوآیته به دنیا آمد. بعدها اسم خود را به میشل فوکو تغییر داد.فرانسه۱۵ اکتبر
به خاطر نظریات عمیق و دیدگاه انقلابی درباره ، و از سرشناسترین متفکران قرن بیستم محسوب می‌شود. همچنین فوکو جزو رهبران نظری محسوب می‌شود.پسا ساختگراییتاریخسیاستجامعه
مسالهٔ قدرت
فوکو می‌گوید که هر رابطهٔ اجتماعی، یک رابطهٔ قدرت است. اما، او یاد آور می‌شود که هر رابطهٔ قدرت، الزاما به یک سلطه ختم نمی‌شود. از نظر او، قدرت در اجتماع مدرن، نظامی از روابط مبتنی بر (شبکهٔ دانش/قدرت) است که فرد را در درون خود جا می‌دهد. به این معنا که فرد، همزمان که شناخته می‌شود (در دفاتر خارجی ثبت می‌شود و یا از درون خود را مطابق هنجارها و دانش تحمیل شده از سوی اجتماع می‌فهمد و طبقه بندی می‌کند) یا تحت نظام دانش‌هایی چون پزشکی، روان شناسی و یا آموزش قرار می‌گیرد، مرئی می‌شود و به این ترتیب، تحت سیطرهٔ قرار می‌گیرد (، ۱۳۷۸). قدرت، بدن افراد را نیز از طریق آموزش و نظم دادن به محیط زندگی تحت تاثیر قرار می‌دهد و به همین دلیل می‌توان از زیست-قدرت یا زیست-سیاستی حرف زد که می‌خواهد بر بدن اعمال شده و آنرا در نظم مورد نظر خود سازمان دهد (منبع پیشین و ، ۱۳۸۴). اما، فوکو در نهایت می‌گوید که قصد اصلی او، بررسی قدرت نبوده و می‌خواسته مسالهٔ سوژه را بررسی کند. یعنی چگونگی شکل گیری فرد به عنوان کسی که می‌شناسد و البته، به نظر فوکو همزمان خود را تحت انقیاد قرار می‌دهد (میشل فوکو ، ۱۳۷۸).فراسوی ساختگرایی و هرمنوتیکتاریخ جنسیتمراقبت و تنبیهقدرتدانش
آثار
از مشهورترین آثار وی، می‌توان که بهنظم اشیا، باستان شناسی دانش، مراقبت و تنبیه، پیدایش کلینیک، تاریخ جنون و تاریخ جنسیت اشاره کرد.
[ویرایش] سالشمار زندگی
- ۱۹۴۲: مطالعات رسمی او در فلسفه آغاز می‌شود.
- ۱۹۴۵: به پاریس آمد و نزد ژان هیپولیت به تحصیل پرداخت.
- ۱۹۴۶: وارد آموزشگاه آکادمیک اکول نورمال سوپریور شد.
- ۱۹۴۸: سعی کرد تا با قرص خودکشی کند.
- ۱۹۵۰: به پیشنهاد لوئی آلتوسر به حزب کمونیست فرانسه پیوست.
- ۱۹۵۱: خود را به افسردگی زد تا از خدمت نظام وظیفه معاف شود.
- ۱۹۵۲: به دنشگاه لیل رفت تا به مقام دستیاری برسد.
- ۱۹۵۳ :روانشناسی از ۱۸۵۰ تا ۱۹۵۰ منعکس کننده تلاشهای او در جهت آن بود که این رشته را به جایگاه علمی و با موضوع موجودیت انسانی برساند.
- ۱۹۵۴: کتاب بیماری روانی و روانپزشکی را به عنوان تلاشی برای رد روشهای گوناگون منتشر کرد.
- ۱۹۵۵: از وی دعوت شد تا به دانشکده مطالعات رومی در دانشگاه اوپسالا بپیوندد. درسی در مورد درک عشق در ادبیات فرانسه از مارکی دوساد تا ژان ژنه ارائه داد.
- ۱۹۵۸: به همراه ماموری از وزارت آموزش برای بازدید از کراکو همسفر شد. روزی آن خانم غفلتآ وارد اتاق فوکو و او را مشغول عیش و عشرت غافلگیر کرد. در این دوران همجنس‌گرایی وی تقریباً علنی شده بود و در میان معاشران‌اش مردان زن‌نما هم پیدا می‌شدند.
- ۱۹۶۱: پدر او مُرد. فوکو در بایگانی‌های پاریس سرگرم تکمیل پژوهش خود دربارهٔ تاریخ جنون بود.
- ۱۹۶۲: کتاب دیوانگی و تمدن را منتشر کرد.
- ۱۹۶۳: تولد درمانگاه: دیرینه‌شناسی ادراک پزشکی را منتشر کرد.
- ۱۹۶۵: نظم چیزها: دیرینه‌شناسی علوم انسانی را در این سال نوشت.
- ۱۹۶۶: در دانشگاه تونس در مراکش منصبی به او محول شد.
- ۱۹۶۷: به پاریس رفت تا درباره فضا برای معماران سخنرانی کند.
- ۱۹۶۹: دیرینه‌شناسی دانش را منتشر کرد.
- ۱۹۷۰: پس از مرگ ژان هیپولیت به استادی تاریخ نظامهای اندیشه در کالج دو فرانس رسید.
- ۱۹۷۱: در یک نمایش تلویزیونی در آمستردام با نوام چامسکی بر سر مساله قدرت و عدالت مدرن به بحث پرداخت. در همین سال وی در بنیانگذاری «گروه اطلاعات دربارهٔ زندانها» (GIP) که گروهی اجتماعی برای رسیدگی به وضع زندانیان بود، شرکت کرد.
- ۱۹۷۲: در درگیریهای دانشجویان به همراه فرانسوا موریاک دستگیر شد. در طی سالهای ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ سخنرانیهای وی در فرانسه و برزیل شامل بررسی جامعهٔ جزایی و قدرت قضایی بود. این پژوهش در سال ۱۹۷۵ به انتشار کتاب مراقبت و تنبیه: زایش زندان انجامید.
- ۱۹۷۵-۱۹۷۷: به همراه ایو مونتان و چند تن دیگر برای نجات جان شورشیانی که در معرض خطر اعدام به دست رژیم فرانکو بودند به مادرید رفت اما از گفتگوی او با مطبوعات جلوگیری شد. در همی سال نخستین جلد از کتاب خودآگاهی فرد به عنوان سوژه جنسیت تحت عنوان تاریخ جنسیت :یک مقدمه را منتشر کرد. به دانشگاه برکلی دعوت شد.
- ۱۹۷۷: ژان بودریار مقاله‌ای به عنوان فوکو را فراموش کن نوشت.
- ۱۹۷۸: فوکو در توکیو دربارهٔ قدرت و فلسفه به سخنرانی پرداخت.
- ۱۹۷۹: فوکو در ایالات متحده جایگاهی اسطوره‌ای یافته بود. او به عنوان استاد مدعو در دانشگاه برکلی در سالهای آخر درباره حقیقت و سوبژکتویته سخنرانی می‌کرد. مجله تایم به بحث درباره فوکو پرداخت.
- ۱۹۸۳ :در برکلی به سخنرانی درباره چیستی روشنگری پرداخت. یورگن هابرماس در سخنرانی خود درباره «گفتمان مدرنیته» فوکو را مورد حمله قرار داد. جلد دوم تاریخ جنسیت با عنوان فرعی کاربرد لذت منتشر شد. در دوم ژوئن ۱۹۸۳ فوکو در خانه حالش به هم خورده و به کلینیک سن میشل و در ۹ ژوئن از آنجا به سالپتیریر برده شد. در ۲۴ ژوئن تب فوکو شدت گرفت و در ساعت ۱:۱۵ بعداز ظهر درگذشت. پزشکان علت مرگ وی را عفونت مغری بدلیل آثار بیماری نقص اکتسابی سیستم ایمنی بدن (یا ایدز) اعلام نمودند.
منبع: ویکی پدیای فارسی
مطالب مرتبط:
- بیماری‌های جدی تر روانی احتمال مرگ زودرس را ۶۷ درصد افزایش می دهند
- آشنايي با دكتر سعيد شاملو
- معرفی کتاب: خودآموز يونگ
- در جستجوی جایگزین برای دارو‌های ضدافسردگی
- «مباني درمان وجودي هايدگر» در راه انتشار
- درگذشت دکتر پریرخ دادستان
- خسارت ۳۲ میلیاردی خودکشی و افسردگی به اقتصاد ژاپن
- جیغ ممتد کودکان برابر با صدای جت
- ده اندیشه که مسیر تاریخ را تغییر داد
- خودزنی قسمت دوم: افسانه‌ها و خرافات شایع در مورد خود زنی یا جرح خویشتن