فوکو دو دوره فکري و به تبع آن دو دسته آثار دارد. دوره اول ديرينه شناسي است، او در اين دوره به شرايط امکان علوم اجتماعي مي پردازد. رويه او در تحليل نهاد ها غير گفتماني، و در تحليل علوم گفتماني است. در ديرينه شناسي فوکو به دنبال توصيف آرشيوي از احکام رايج در يک عصر و جامعه خاص است. دوره دوم فکري فوکو تبارشناسي نام گرفته است. او در اين دوره تحت تاثير نيچه است. در تبار شناسي او به دنبال تحليل شرايطي است که انسان ها ابژه و سوژه مي شوند. کتاب مراقبت و تنبيه جزء آن دسته آثار فوکو است که به تبار شناسي انسان مدرن به منزله ابژه دانش مي پردازد.

مراقبت و تنبیه (به فرانسوی:‎Surveiller et punir ‏)‏ با عنوان فرعی زایش زندان (به فرانسوی:‎Naissance de la prison ‏)‏ عنوان کتابی است از میشل فوکو، فیلسوف فرانسوی.

فوکو در سالهای ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ سخنرانی‌هایی در فرانسه و برزیل شامل بررسی جامعهٔ جزایی و قدرت قضایی انجام داد. این پژوهش در سال ۱۹۷۵ به انتشار کتاب مراقبت و تنبیه: زایش زندان انجامید.

در این کتاب فوکو دودمان شکل گیری کالبد و ذهن را در چارچوب نظام‌های مراقبتی و انضباطی قدرت مورد مطالعه قرار می‌دهد و مدعی است که در نهادهایی چون مدارس،زندانها، بیمارستان‌ها و کارگاه‌ها تکنیک‌های انضباطی خاص به کار می‌رود و در چهارچوب آنها مقررات حاکم بر رفتار و سلوک،اقدامات مراقبتی و شیوه‌های نظارت بر آنها تدوین و به معرض اجرا در می‌آید. زندگی دانش آموزان، سربازان، بیماران و زندانیان در معرض مراقبت و نظارت و تهیه گزارش قرار می‌گیرد و رفتار بهنجار مورد تشویق و رفتار نامطلوب با اقدامات مجازاتی مواجه می‌شود. هدف غایی مراقبت و نظارت و انضباط، بهنجار نمودن فرد و از میان بردن بی انضباطی‌های اجتماعی و روانی و سر انجام تربیت انسان‌هایی مطیع و سود آور در جامعه‌است.

فوکو می‌گوید در شیوه‌های مراقبتی و کیفری ماقبل مدرن روش‌های وحشیانه شکنجه و آزار بدنی به کار می‌رفت. اما به تدریج از قرن هیجدهم به بعد مجازات‌های بدنی جای خود را به مجازات‌های ظریف روانی داد. از این تاریخ مجازات‌های جدید روح را آماج خود قرار داد، مجموعه کیفرشناسی جدید به جانب مراقبت فراگیر معطوف شد. از این تاریخ به بعد زندان‌ها، مدارس و آسایشگاه‌های روانی به منظومه‌هایی از نظارت فراگیر تبدیل شد که فرد را در معرض مراقبت دایمی و بدون وقفه قرار می‌داد و به تهیه پرونده و گزارش‌هایی تفصیلی از رفتار فرد و تدوین شناخت شناسانه از این داده‌ها مدد می‌رساند. در این منظومه که فوکو آن را «میکروسکوپ قدرت» می‌نامد، گفتمان علمی، اجتماعی و کیفیات سیاسی قدرت و ذهنیت فردی با هم تلاقی می‌کنند و به صورتی ظریف و پیچیده بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند.

در گشت و گذاری در وب به خلاصه ای از این کتاب برخوردم که بهتر دیدیم با یک زندگی نامه که در ویکی پدیای فارسی از فوکو آمده است با شما کاربران علاقمند به اشتراک بگذاریم.

تحقیقات محققان آمریکایی و ژاپنی نشان می دهد که حدود 8 درصد از مواد ژنتیکی انسان از یک ویروس می آید و ارتباطی به اجداد انسان ها ندارد. این مطالعه نشان داد که ژنوم انسان و دیگر پستانداران محتوی DNA است که از یک ویروس به نام "برناویروس" مشتق شده است. برناویروس، یک ویروس RNA است که در هسته سلول رونویسی و همانند سازی می کند. محققان می گویند این ویروس منتقل شده به DNA انسان، موجب ناهنجاری های روانی مانند اسکیزوفرنی و تغییر حالات روانی در انسان می شود.

اصل خبر را در لینک http://www.sciencedaily.com/releases/2010/01/100107103621.htm دنبال کنید.

اختلال تبدیلی در اثر واپس زدن تعارض درون روانی ناخودآگاه و تبدیل اضطراب به یک نشانه جسمی ایجاد می شود. تعارض بین یک تکانه غریزی(مثل پرخاشگری یا جنسی) و موانع آشکار شدن آن ایجاد می شود. نشانه ها امکان ابراز نسبی میل یا آرزوی ممنوع را فراهم می سازد اما آنقدر آنرا تحریف می کند که بیمار می تواند از مواجهه خودآگاه با تکانه های نامقبول خود دوری جوید.

نشانه ی اختلال تبدیلی ارتباط نمادینی با تعارض ناخودآگاه دارد. این نشانه ها بیمار را قادر می سازد به دیگران چنین القاء کند که وی نیاز به توجه ویژه و درمان بخصوصی دارد. این نشانه ها ممکن است به صورت ابزاری غیر کلامی برای کنترل یا بازی دادن دیگران درآیند.

                                                         یادداشتی در مورد تاریخچه اختلال تبدیلی، قسمتی از یک مقاله در مورد اختلال تبدیلی از احمدرضا محمدپور است که قسمت های دیگر آن نیز به تدریج در پی اس ایران منتشر می شود.

سندرمی که اینک اختلال تبدیلی نامیده می شود، در اصل نا سندرومی توأم بود که امروزه اختلال جسمانی کردن نام دارد و به مجموعه این دوسندرم هیستری، واکنش تبدیلی یا واکنش تجزیه ای اطلاق می شد. بریکه وژان مارتین شارکو[1] به تاثیر وراثت بر علایم و ارتباط مشترک با حادثه آسیب رسان توجه کرده اند و از این طریق به پیدایش مفهوم اختلال تبدیلی کمک کرده اند. اصطلاح «تبدیل» را ابتدا زیگموند فروید معرفی کرده که براساس تجربه اش با آنا اُُ، چنین فرض کرده که نشانه های اختلال تبدیلی بازتابی از تعارضات ناخودآگاه است.